Column – Mijn laatste avond in Marmaris zorgde voor wilde taferelen..

Marmaris Uitgaan

Het is zaterdagavond, mijn laatste avond en nacht in het mooie Marmaris. Ik stap, net zoals de voorgaande avonden, in m’n eentje het hotel uit en ga op pad. Rondom het hele blok ken ik genoeg gezellig personeel in de vele restaurants en café’s en bovendien kan ik ook genieten van simpelweg mensen kijken. Op dat moment weet ik nog niet dat ik zelf straks behoor tot de trekpleister van de avond..

Als ik langs de hoofdweg loop word ik meerdere malen aangesproken en bij poging twee zwicht ik al, één cocktail dan. Één cocktail worden er vanzelf twee want op veel plekken in Marmaris is het nonstop happy hour. Net wanneer mijn cocktails voor me worden neergezet, hoor ik een bekende Nederlandse stem. Als ik beter kijk, zie ik dat het twee dames op leeftijd zijn die ik eerder heb ontmoet op Schiphol en in de transferbus naar het hotel toe. Bijna zeventig, zo had één van de twee me toevertrouwd. Eerlijk is eerlijk, dat had ik haar niet gegeven. Kort geleden weduwe geworden en nu als vriendinnen op vakantie naar Marmaris. Hoe schattig. Ze zien me en er wordt gezwaaid. Erg driftig. En geroepen, erg hard.

Joeeeehoeee!

Voorzichtig steek ook ik mijn hand op en dan valt het kwartje. Ze zijn straalbezopen, maar echt enorm. Terwijl ik een slokje van mijn cocktail neem hangt Oma #1 om mijn nek die brabbelt dat haar vriendin toch wel erg dronken is. Klopt, maar zelf is ze ook echt het padje al kwijt. Oma #2 is wel al net iets verder dan Oma #1. Waar ik heel bewust probeer mijn eigen tafel aan te houden wordt er al snel geroepen dat ik bij hen moet komen zitten. Ach, waarom ook niet. En daar kom ik vrij snel achter, waarom ik dat dus inderdaad NIET had moeten doen.

Er worden wijntjes besteld en ook die komen natuurlijk in tweevoud. Ik leg het fenomeen happy hour aan de dames uit en ze kunnen hun lol niet op. Dit zou best eens een lange nacht kunnen worden..

De dames doen mee aan een aantal van de welbekende dansjes die ze hier in elke bar uitvoeren en in beginsel wordt er op de moves gereageerd met ‘Ooooh wat ordinair’. Ik reageer dat dit overal gebeurt en dat de jongens het alleen maar grappig bedoelen wanneer ze ietwat obscene gebaren maken. En dat lijkt de trigger, want ineens gaan de dames LOS. Ik zie Oma #1 stevig beetgepakt worden door een barman van een jaar of 20, Oma #2 kan haar lol niet op met een extreem dronken Brit van dezelfde leeftijd die losgaat op de dansvloer. Ze worden meegenomen in een salsa act en als ze eindelijk weer veilig gaan zitten vragen ze of er nog meer van dit soort café’s zijn. Jazeker, ik ga er zo heen. En zo komt het dat ik vooruit loop en de dames arm in arm en zwalkend achter me aan lopen.

DAISY! NIET ZO SNEL!

Ze blijven met moeite overeind en zo komt het dat de volgende tussenstop iets eerder komt dan ik eigenlijk gepland had. We zijn bij de kroeg van een oude bekende van me en ik leg dan ook subtiel uit dat ik deze dames niet ken en ze echt echt het padje kwijt zijn. Geen probleem is zijn reactie en dus gaat het feest hier verder. Oma #2 ligt binnen vijf minuten in de spagaat op de dansvloer (best knap) en komt even later uit het toilet gelopen met twee ballonnen onder haar shirt. Het toilet is boven en ze komt naar beneden gezwalkt met een hoop bombarie waardoor alle mobieltjes van alle aanwezigen direct omhoog gaan en er het nodige beeldmateriaal gemaakt wordt. Al vanaf kroeg 1 ben ik voor de dames aan het fotograferen met een digitaal fototoestel van Oma #1 en dus wordt ook dit vastgelegd, hopelijk vinden ze dit morgen ook nog leuk. Wanneer de dansjes hier even stoppen willen de dames weer verder. Enerzijds prima, want ik kom steeds dichter bij de kroeg waar ik eigenlijk mijn avond wilde doorbrengen. Anderzijds, hoe kom ik van deze dames af?!

Daisy, ik vind jou zo’n schatje!

We moeten nog een stukje lopen maar ook al dragen ze beide killer heels, ze geven niet op. Ik probeer het een aantal keer door te zeggen dat het hotel nu nog aan te lopen is voor ze, maar ze willen koste wat kost mee. Ik besluit een shortcut te pakken en één tussenstop van mij te skippen, die jongens wil ik deze chaos niet aan doen. We staan op 10 meter van mijn favoriete kroeg wanneer we aangesproken worden door een erg fanatieke barman van de kroeg net daarvoor. En deze dames hebben weinig nodig want zodra ik met m’n ogen knipper zitten ze al. Ik probeer weg te komen door te zeggen dat ik de dames niet ken en liever naar mijn vrienden wil maar deze barman laat me daar niet mee wegkomen.

No no, I will take care of these ladies and make sure to put them in a taxi later. But till then, you stay 🙂

En zo komt het dat ik mijn favoriete kroeg die avond niet meer bezoek. Wel heb ik de grootste lol met het personeel van deze kroeg. Oma #1 valt namelijk in slaap, Oma #2 verkondigt aan iedereen dat ik haar dochter ben en probeert me te koppelen.Marmaris_Uitgaan

Als Oma #1 echt naar dromenland lijkt vertrokken besluit ik dat het genoeg is. Ik bestel een taxi en krijg van Oma #2 voor de derde keer die avond haar portemonnee in m’n handen gedrukt.

Betaal jij maar schat, ik weet het allemaal niet meer. Ook voor jezelf he!

Na een kwartiertje is de taxi er, voor de zekerheid druk ik het juiste geldbriefje voor de taxi in Oma #2 haar handen en de dames worden door vier (!) man sterk met de grootste lol in de taxi geladen. En toen was er rust… en heb ik nul energie meer om nog van kroeg te wisselen. Zo’n avondje oppassen hakt er best in. Dit was nog heftiger dan twee kids die teveel kleurstoffen op hebben, I can tell you that.

One cola light please!

Related Posts

by
Previous Post Next Post

Comments

  1. Pingback: Travel - 7 x Waarom je die (last minute) vakantie naar Turkije moet boeken - Diyaata

  2. Pingback: Travel - Marmaris, oktober 2018 - Fotoverslag - Diyaata

Wil je een berichtje achterlaten? Leuk!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

20 shares