Super leuk, een georganiseerde wijnproeverij aan huis. Een Vakantieveiling voucher die ik van een collega had gekregen, tof! Die moest en zou natuurlijk gebruikt worden! De datum werd geprikt, gasten waren uitgenodigd en nu was het dan toch echt zover.
Voorbereidingen
In de bevestiging stond dat ik moest zorgen voor minimaal 1 wijnglas per persoon, vond ik logisch. Immers, je gaat wisselen van wijn dus óf het glas moet omgespoeld óf er moet een nieuw glas zijn. In totaal zouden er 12 wijnen geproefd gaan worden. Ook moest er water op tafel staan. Check.
Ik moest zorgen voor stokbrood en droge crackers. Dit vond ik ook heel logisch klinken want je moet natuurlijk de smaak ‘neutraliseren’. Er stond bij dat het aan mij was of ik de proeftafel verder nog van lekkere hapjes wilde voorzien. Dit was niet verplicht, wel zo gezellig. Uiteraard deed ik dat! Ik kocht allerlei soorten hapjes, want op een eerdere wijnproeverij was het super leuk om te ontdekken wat een bepaald hapje (zoals bijvoorbeeld chocola) met de smaak van de wijn kon doen.
Met 6 personen in totaal zou het een gezellige ladiesnight worden. Twee personen zouden niet tot weinig drinken, dus ik had ook alcoholvrije wijn ingeslagen.
D-Day
Het was zover, de zaterdag van de wijnproeverij was aangebroken en ik geloof niet dat ik per sé hele hoge verwachtingen had. Ik was simpelweg benieuwd en iedereen had zin in een gezellige avond. De ‘proeftafel’ stond klaar, vol met hapjes en nog schone wijnglazen. Kom maar op met die wijntjes!
Er kwam een gigantische bus voorrijden en daaruit kwam een soort… tja… cowboy tevoorschijn. Niks tegen cowboys maar deze zag er, naast zijn cowboyhoed, in het geheel uit of hij linea recta net van de ranch afkwam. Zo rook hij ook een beetje. Alsof hij die dag héél hard had gewerkt..
Ik had de tafel leuk opgemaakt met zes stoelen en daarbij m’n barkruk, omdat ik er eigenlijk vanuit was gegaan dat de ‘vinoloog’ tijdens een groot gedeelte van de proeverij heen en weer zou lopen om iedereen bij te schenken en er een leuke presentatie van te maken. Boy I was wrong. Hij ging zitten en hij is niet meer overeind gekomen (tot zijn zelf ingelaste rookpauze van toch zeker 20/25 minuten).
Proeven maar!
Iedereen kreeg een formulier om daar de naam van de wijn, de geur, smaak, afdronk en onze waardering in te vullen. Ohja, en de prijs. PANIEK! Ik moest acuut 6 pennen tevoorschijn toveren en iedereen moest ook een eigen pen hebben, aldus de vinoloog. Dat stond niet in de voorbereidingsmail.. Na de nodige kastjes open en dicht te hebben gedaan, had ik warempel 4 pennen te pakken en vond ik het wel mooi zo. Nu gaan we echt beginnen!
De beste man startte de avond door te zeggen dat iedereen deze avond gelijk had. Okay.. we wisten niet helemaal zeker wat dit in dit geval betekende, maar het kon in ieder geval niet fout gaan. Toch?
We startten met de witte wijn. Waar rook het naar, waar smaakte het naar en wat vonden we ervan? We gingen enthousiast van start, roken we nu bessen, hout of chocola? Iedereen riep een eind weg over de geur en afwachtend keken we onze vinoloog aan. Het bleef stil…
Deze ruikt naar bessen, toch?!
Stilte.. we gingen verder met de smaaktest.
Deze is heel zacht van smaak!
Werd er heel kundig opgemerkt. Wederom.. stilte.
Goh deze is lekker, wat voor druiven zitten hierin?
De vinoloog schraapte z’n keel, halleluja!
Vier soorten druiven, maar welke dat zijn, dat zetten ze niet op het etiket.
Juist. Okay. We waren er een beetje stil van geworden, bijna net zo stil als onze vinoloog tijdens het proeven. Hij bleek tussendoor het wijnproeven echter niet zo verlegen te zijn en vertelde ronduit over andere vrouwelijke (aangeschoten) klanten die alledrie dezelfde scharrel deelden. Er werd een schunnige opmerking gemaakt en tevens werd mijn vriendin die geen alcohol drinkt nog even voor het blok gezet:
Vind je die alcoholvrije wijn nu echt lekker, of drink je deze zodat je gezellig mee kunt doen?
Nee hoor, hij is lekker!
Maar hier word je niet vrolijk van toch? Vind je het nu echt een wijntje dat je zegt, hier word ik vrolijk van?
Ja hoor, vrolijk wijntje!
Onze vinoloog geloofde er niks van en de vraag ging nog een aantal keer over tafel. Tot zover het statement: iedereen heeft vanavond gelijk.
We gingen verder naar de volgende wijn, en de volgende wijn, en de volgende wijn. Na 3 à 4 witte wijntjes wisten we het zeker: meer nuttige info ging er niet uit onze vinoloog komen. En dus verzonnen we zelf maar bij welke wijn de kaas (ja heus) en de chocola het beste paste. Neutraliseren van de smaak werd ook niet benoemd, dus we hapten op eigen initiatief af en toe maar een cracker of stukje stokbrood weg.
De M&M’s waren overigens wel goedgekeurd, want de vinoloog at tijdens de proeverij vrijwel het gehele schaaltje leeg. Dit allemaal terwijl wij discussieerden over waar de wijn naar rook en smaakte. Het interesseerde hem werkelijk niets.
We switchen naar (slechts 1) rosé en rode wijn en ondertussen stonden achter mij op de ‘proeftafel’ al mijn andere net opgepoetste wijnglazen te shinen. Omspoelen of van glas wisselen, was er niet bij vanavond.
Discussie
Na 9 wijnen en 1 port, waren we ineens klaar. Waar die andere twee, of eigenlijk drie, wijnen zijn gebleven dat zullen we nooit weten. Prijzen van de wijnen werden opgenoemd en deze zaten allemaal zo rond de 15,- euro per fles. Op het formulier stond dat bestellen per 12 flessen ging. En toen stelde de beste man de vraag, wie wilde er bestellen?
Tijdens het proeven was niemand omver geblazen door de wijn die we hadden gekregen, de prijzen waren niet heel vriendelijk en het enthousiasme waar we mee van start waren gegaan, was ook volledig weg door zijn eigen gedrag. Ik besloot dus als gastvrouw het woord te nemen en legde uit dat gezien de prijzen en de minimale hoeveelheden, we er vanaf zagen om iets te bestellen.
Maar nee, we mochten ook wel per 6 flessen bestellen. Want hij kwam immers op commissie bij ons en de avond moest ook betaald worden. Dat viel verkeerd. En dus belandde ik met de beste man in een discussie over het feit dat de wijnproeverij via Vakantieveilingen verkregen was, en we dus helemaal niets aan hem verplicht waren. Hij werd steeds vervelender en ik dus steeds zekerder van mijn zaak. We gingen niks bestellen, punt.
Dat werd me niet in dank afgenomen en nadat hij ein-de-lijk door kreeg dat hij de discussie niet ging winnen, vertrok onze vinoloog met zijn twee wijnkoffers. En waren wij niks wijzer geworden over de 9 wijnen. Wel over dit bedrijf en de betreffende vinoloog, dat dan weer wel.
Mocht er nu een leuke man of vrouw voor ons neus hebben gestaan, die met zijn of haar enthousiasme de hele avond gemaakt had, hadden we vast wel iets besteld. Maar zoals deze avond verliep, kiezen wij gewoon onze wijntjes weer bij de Lidl en Aldi op basis van ‘gezellig etiket, dus mag mee‘. Achja, ook weer meegemaakt!
