Dating – De probleemgevallen wanneer je (bijna) 30 bent

Goed, ik wou geen dating blog schrijven want ik vond het zelf ook allemaal even veel te ingewikkeld. Maar afgelopen maandagavond zat ik buiten op m’n terras te piekeren en ontdekte ik in al mijn overpeinzingen een nieuwe trend, rode draad, die ik toch even met jullie wil delen.

Ik heb namelijk het idee dat ik in een nieuwe timezone ben gekomen als het op daten aan komt. Er is in deze periode een trend gaande die ervoor zorgt dat ik er wederom he-le-maal klaar mee ben. Met de mannen in mijn huidige potentiële leeftijdscategorie (rond de 30) is namelijk continue iets mis. Ze hebben een ‘rugzakje’ zou men tegenwoordig zeggen, alleen zijn het wel flinke backpacks kan ik je vertellen. Don’t shoot me heren, best kans dat dit ook opgaat voor de dames. Maar aangezien ik enkel vanuit mijn point of view kan vertellen… Ohja, voor de record, soms herken ik ze wel op tijd hoor ;).

Identiteitscrisis

Deze variant is lastig vooraf te herkennen. Dit zijn namelijk de mannen die het zelf ook allemaal niet zo goed weten en ups en downs hebben. Ze vliegen er super enthousiast in (lees: ja ik ben klaar voor een relatie), totdat ze beseffen dat ze nog heel veel personal shit uit te zoeken hebben. Familiebanden, carrièremoves, tweede studies, geloof, allerlei puzzelstukken waar je als verse lovah niet direct op zit te wachten. Of wel, maar vervolgens niet tot toe wordt gelaten. Er is niet genoeg tijd of aandacht, hij zegt jou niet ‘waard’ te zijn in deze situatie. Heel frusterend, niks aan te doen. Niet intrappen en hopelijk op tijd herkennen.

Net uit een eeuwenlange relatie

Maar echt. Deze mannen gaan op de welbekende dating apps, zijn super lief, perfect, alles. Immers, deze mannen weten wat vrouwen willen horen. Dit hebben ze geleerd tijdens hun EEUWENLANGE relatie die nu overgaat. Volgens mij is het een soort flow van dit moment want dit verhaal hoor ik dus best vaak, via de chat functie of uiteindelijk in real life.

In principe niks mis mee, het is tijd om verder te gaan met hun leven en dus gaan ze rondkijken. Maar dat rondkijken neemt men soms iets té letterlijk.. Na gesprekken met jou over toekomstdromen, kinderwensen, lievelingseten en bucketlists… is er INEENS paniek. Maar echt uit het niets. Er wordt afstand ingebouwd, niet meer zo lief geappt, geen tijd meer vrijgemaakt en de vrouw komt in een status van totale verwarring. Want wat heb ik fout gedaan, wat heb ik gezegd?

Niks dus. Je hebt niks fout gezegd of fout gedaan, je ging gewoon mee in het enthousiasme en bent langzaam verliefd aan het worden. En de man in kwestie? Die is tegelijkertijd begonnen met het rondkijken.

Wat is er nog meer op de markt, met welke vrijgezelle vrienden kan ik de hort opgaan, dit heb ik jarenlang niet gekund, wauw wat een opties.

Hij verdrinkt in de opties maar hij beseft ook dat die opties afnemen op het moment dat hij serieus wordt met jou. En dus, totale paniek in zijn hoofd en jij bent het slachtoffer daarvan. ‘ Nog even genieten van zijn vrijheid’, is het excuus. Al ben je nog zo chill en toegeeflijk, de paniek is er al en die neem je niet meer weg.

Ja ik spreek uit ervaring en ja het doet pijn. Maar kap het af… wellicht hoor je hem nog eens als hij het licht gezien heeft (en zijn vrijgezelle vrienden langzaam op raken, want ja, dat scheelt opties) en misschien ook wel niet. Either way, probeer hier niet te lang in mee te gaan en de boel stop te zetten voordat het (veel) te laat is.

De vreemdganger

Eerder al eens kort benoemd, deze zijn er dus ook. En ze liegen erover want ze willen gewoon even weten hoe ze nog in de markt liggen en hoe het ook alweer voelt om op dagelijkse basis veel (nieuwe) aandacht te krijgen. Dus. Hoewel ik nooit zo voor research ben geweest, ben ik hierover van mening veranderd. Doe je research, maar sla niet door. Een globale check op social media, je omgeving. Better safe than sorry.

En ondertussen hoop ik dat ik die ene uitzondering tegen kwam haha!

Wachten op een wonder

Het is een jungle, het dating leven. Iedere keer wanneer ik voorzichtig denk; zou het dan toch…? Dan zou het dus zeker weten niet. Maar ik weiger helemaal op te geven want om me heen zie ik wel hele lieve en normale mannen bij vriendinnen, familie en kennissen. Dus het móet kunnen, maar nu gewoon even niet.

Ik hoop dat ik gewoon heel veel pech heb en de lieve normale mannen vanzelf weer op m’n pad verschijnen. Zodat deze vervelende trends in het datingleven van deze (bijna) dertiger snel weer overwaaien.