Diyaata is een open boek en dus.. ik kijk ieder jaar stiekem toch weer opnieuw naar het Songfestival. Hartstikke guilty! Ieder jaar hou ik me er niet mee bezig, tot het ineens de dag van de halve finale is waar Nederland aan mee doet. Ik kan me niet inhouden en vervolgens heb ik weer die jaarlijkse vibe over me heen, mits Nederland de finale haalt uiteraard.
De magie van het songfestival in 10 punten
- Jong geleerd, oud gedaan. Dat denk ik echt. Wij keken vroeger thuis al naar het Songfestival en ja sommige gewoontes of tradities hou je nu eenmaal in ere.
- Het commentaar van Cornald Maas en Jan Smit. Ja echt. Ze zijn heerlijk eerlijk en als ik dan alleen op de bank zit met m’n roseetje denk ik ‘Ach die mannen moet ook nog heel de avond door, ik kan het!’. Beetje gedeelde smart is halve smart.
- Het welbekende intro deuntje van het Songfestival. Zodra dit wordt in gestart heb je op mysterieuze wijze het idee alsof je bij iets héél belangrijks aanwezig bent. En dus ja, blijf je hangen.
Tot fucking nummer 23 en dan ook maar gelijk t/m de uitslag want ja, nu ben je er toch bijna. - De verschrikkelijk irritante lokale muziek die je ieder jaar weer van het gastland te verduren krijgt. Niemand zit erop te wachten (behalve de Portugezen dan dit jaar) en toch hoort het er gewoon bij. Op de tanden bijten dus.
- De over-de-top presentatie. Dit jaar hebben we maar liefst vier dames gehad die alles net even té deden. Te extreem flirten, te hard lachen, te flauwe grapjes, te veel van alles eigenlijk. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet aan deze dames ligt, het is gewoon opgenomen in de rolprofielen van deze presentatie functie. Ieder jaar opnieuw. En of je nu wil of het, het is wel intrigerend.
- Die ene of die paar acts waarvan iedereen denkt; what the fuck. Je wilt ze gezien hebben, je wilt kunnen meepraten en nouja, je wil het gewoon. De Vikingen musical van Denemarken (verder best leukig), de poppenkast van Moldavië en de bijzondere verschijning van Israël (goeie betekenis, rare uitvoering), bijvoorbeeld.
- Outfits checken. Outfits van de artiesten, want er zitten echt gave creaties tussen! Maar vergeet ook niet de outfits van de fans die om het podium heen staan want die gaan ook echt verrrrrr. Erg vermakelijk vind ik persoonlijk (zag je dit jaar de Nederlandse kip?!). Wist je trouwens dat de bekende couturier Jean Paul Gaultier groot Songfestival fan is en de outfits van de Franse inzending (Madame Monsieur) maakte? Hij was er zelf ook gezellig bij gisteravond en gaf bij RTL Boulevard nog een compliment over Waylon z’n panterprintje. Merci, Jean Paul!
- DE PUNTENTELLING! Hoe heerlijk is die spanning toch stiekem iedere keer weer? Goed, het duurt niet meer zo ellendig lang als ‘vroegah’ maar nog steeds is het een heerlijk moment als de 8, 10 en 12 punten eruit gaan. Hoppa!
- Die puntentelling is er ook schuldig aan dat je ieder jaar opnieuw hoop blijft houden. Want hee, Duitsland en België moeten nog punten gaan uitdelen!
- Het ‘ons’ gevoel. Want hee je kunt nog zoveel zeiken over het Songfestival, Waylon en alles wat er bij komt kijken maarre.. we deden wel weer mee. Wanneer kunnen we dat weer zeggen van het Nederlandse elftal? Just saying… 🙂
Volgend jaar weer, ik reserveer alvast een plekje op een willekeurige bank!
