Een kleine stilte, afscheid van James

Misschien hadden jullie het al gemerkt, het was een beetje stil op Diyaata de afgelopen week. Niet zonder reden. Ik had een vrolijke blogpost voorbereidt voor afgelopen woensdag maar het was niet de week ervoor. Ik heb namelijk afgelopen dinsdag de moeilijkste en ergste beslissing ooit moeten maken en mijn lieve viervoeter James laten inslapen.

Vorige week at James niet meer, wat mij een beetje verontrustte. Toen ik door had dat het James was (en niet Jessy) ben ik dan ook voor het weekend nog even langs de dierenarts geweest, voor de zekerheid. Ik maakte me nog niet extreem zorgen en de dierenarts ook niet, al was het wel gek dat James erg gevoelig reageerde bij aanrakingen op zijn rug. Misschien te wild gestoeid met Jessy, zich zelf bezeerd toen hij van tafel viel? Of gewoon chagrijnig en zijn brokken beu? Tot zaterdag at James nog wel een beetje tonijn, vanaf zaterdagavond niks meer en hij ondernam nauwelijks nog actie, sliep veel.

Zondag ging ik me écht écht zorgen maken en belde ik dus ook de dierenarts die weekenddienst had. Ik moest zorgen dat James voldoende vocht binnen kreeg. Heel de zondag heb ik dan ook besteed aan water geven, via spuitjes in zijn mond, ieder uur opnieuw.

Maandagochtend direct naar het eerste spreekuur mogelijk en ik moest James achterlaten voor bloedtesten en foto’s. Ik had het niet meer. Tegen de middag mochten we terug komen en kreeg ik het slechte nieuws. James zijn nieren waren gestopt met werken en zijn lichaam was hem aan het vergiftigen. Één nier was heel groot, de andere heel klein, hij had extreme bloedarmoede en zijn bloedwaardes waren zo hoog dat het niet meer te meten was.

Tranen, heel veel tranen. Op advies van de dierenarts ging ik het nog wel proberen. James volgespoten met ijzer, vocht en weet ik veel wat nog meer, zoveel mogelijk om hem op de been te krijgen. Nier dieet voeding mee, voeding preparaten, alles. James bleef echter in zijn narcose hangen en ik kon hem niet voeren zolang hij niet wakker was. ’s Avonds laat heeft hij eindelijk zelf een beetje gegeten en heb ik nog spuitjes water en voeding gegeven. Tegen zijn zin in uiteraard, zo zielig. Hij maakte een soort rondje langs al zijn favoriete plekjes. Ik heb hem zelfs nog in het mandje in de krabpaal gehesen want hij wou er per sé in en hij wou ook nog even chillen in de vensterbank. Die nacht ben ik beneden blijven slapen en is James naast me, tegen mij aan op de matras gekropen. Zoals hij het zo graag had.

Dinsdag ochtend is mijn moeder weer langs gekomen en ik heb ik de knoop doorgehakt, dit kon niet meer. James ging zich verstoppen, had pijn, was op. Nog heel even met hem de tuin in, zijn laatste favo plekje en zijn neus in de wind.

Om half 10 hadden we een afspraak bij de dierenarts en heb ik mijn lieve James vastgehouden tot zijn hartje stopte. ’s Middags hebben we hem begraven onder mijn appelboom, toch nog een beetje erbij. Hij is maar 4,5 jaar oud mogen worden.

Jessy wordt op dit moment enorm verwend want ook zij is haar maatje om mee te spelen en te knuffelen kwijt geraakt. Hij wordt nu al zo enorm gemist, ik kan het niet onder woorden brengen.

Ik heb een poosje getwijfeld maar ook dit hoort op mijn (persoonlijke) blog, want het is zo’n groot deel van wie ik ben en heeft veel invloed op wat ik doe. En James was met zijn goede looks immers ook part time model voor Diyaata! Het neer typen van deze tekst, helpt mij ook een beetje. Deze week is het dus stil, ook Mr X zal een weekje ontbreken. Gelukkig is Mr X wel op donderdagavond weer geland op Schiphol en op dit moment bij mij, een grote steun! Enne, inspiratie voor de volgende aflevering!

Tot snel weer, ik hoop jullie volgende week natuurlijk weer te mogen zien online 🙂