Een kleine stilte..

Stil ben ik er van geworden..Nu, ruim een maand nadat ik weer terug thuis ben gekomen, ben ik er zeker van. Ook dit verhaal is een blog waard.

Dezelfde dag dat het aapje de mango van m’n bord steelde, kwam er een jongeman naar mijn strandbedje toe. Ik had hem al eerder ontmoet zo zei hij, en daar had hij geloof ik een punt. Mijn eerste dag in het hotel had ik hem ook begroet maar toen was hij 1 van de vele nieuwe gezichten en weer uit mijn beeld verdwenen. Hij zei dat hij me in eerste instantie met rust had willen laten, maar nu toch 1 duidelijke vraag voor me had, of ik vanavond met hem uit eten zou willen gaan.

‘Nee’, zei ik vastberaden. Want ik kwam niet om te daten, ik kwam om boeken te lezen, te kleuren (echt!), te zonnen en te genieten van de Afrikaanse geuren en kleuren maar niet om te daten.
De vraag herhaalde zich nog twee keer en de twijfel begon toe te slaan. De twinkeling in zijn ogen, de vastberadenheid, de keurige taal en de kuiltjes in zijn wangen…
De avond ervoor had ik gedineerd in een bizar chique restaurant. Ik had genoten, voor overigens een heel laag Gambiaans bedrag, maar ja, ik zat wel alleen. Wat kon er gebeuren.. de sociale controle was hier enorm, zeker in de restaurants. Deze jongen, Lamin, was van alle mannen die ik tot destijds had ontmoet duidelijk de meest ontwikkelde en nette jongen. Ik kon toch wel gewoon mee uit eten gaan?

Je snapt het…Lamin hield vol en ik gaf toe, om 21:00 zou ik hem voor het hotel ontmoeten.

We gingen eten in Ali Baba, het eerste binnenpretje had ik al te pakken, want dit was niet te vergelijken met de Ali Baba in Goes! Dit was prachtig, een echt Daisy restaurant… Een prachtige binnenplaats met veel groen, een live band die optrad en veel reggae speelde, het was perfect.

Mijn gezelschap bleek al snel ook nog veel perfecter te zijn dan ik ooit had durven hopen of denken, en ik ben die week nog heel vaak bij Ali Baba geweest, samen met Lamin.
De vonk is overgesprongen, heftiger dan ooit, en we hebben een heerlijke week gehad. Het afscheid kwam veel te snel en ondanks dat Lamin nog extra vrij had genomen, is de tijd voorbij gevlogen.

Lang leve de multimedia generatie want sindsdien hebben we non stop contact, misschien nog wel meer dan ik met een ‘normale’  Nederlandse vriend zou hebben!
En jawel, volgende week ga ik terug. 6 april neem ik dezelfde vlucht terug naar Banjul voor weer 9 dagen. Lamin is vrij dus we zullen een week echt echt samen zijn, de test!

Het kan dus wel, en ik ben echt niet zo extreem kritisch, ik kan wel verliefd worden πŸ™‚
Ik geef toe, handig is anders, maar hee wie niet waagt wie niet wint. En als ik met een Hollandse knul aanpap in het cafe, is me ook geen lang gelukkig liefdesleven gegarandeerd! Ik zal het nooit van te voren weten, maar ik weiger bij voorbaat op te geven en te denken; wat als..?

Robert, kan ik me al ergens aanmelden voor All You Need Is Love?

Related Posts

by
Previous Post Next Post

Comments

    • Gerda
    • March 25, 2015
    Reply

    Wauw, en zo is het. Op naar Gambia meissie!

  1. Reply

    ❀️❀️❀️ Lief!!

    • Ehsaan
    • May 20, 2015
    Reply

    Nooit geschoten is altijd mis
    En als het toch niet werkt, kan je er misschien een blog over schrijven. ?

Wil je een berichtje achterlaten? Leuk!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 shares