Herinneringen

Laatst sprak iemand over kikkervisjes, dat de kinderen die weer wilden gaan vangen. En dat bracht me terug in mijn kindertijd want ik had een heuze kikkervisjes kwekerij! Stiekem werden het padden, maar dat klinkt niet, paddenvisjes…

Er stond een oude vrieskist in onze gigantische tuin in Wolphaartsdijk. Op z’n kant, dus het werd mijn kikkervisjes vijver / kwekerij. Achter de tuin lag een sloot en we hadden twee vijvers dus het was niet erg lastig om aan het kikkerdril, groen en water te komen. Genieten was het. Van een eitje tot een visje tot een mini padje die hout nodig had om op te kunnen uitrusten van het baantjes trekken. En die vrieskist moest natuurlijk ook regelmatig schoon gemaakt, druk druk druk was ik er mee.

Dat mis ik weleens, zonder zorgen genieten van hele simpele dingen zoals kikkervisjes. En meer!

• Schommelen; Heeeerrrrrlijk, in gedachten even helemaal weg
• Koppeltje duikelen op het klimrek; Ik waag me er maar niet meer aan..
• Stoepkrijt! Hoe leuk was stoepkrijt.. en dan een hinkelbaan maken natuurlijk
• Vriendenboekjes; Stiekem was het toch wel erg leuk als klasgenootje A (of zijn moeder) iets liefs over je zei

• Poeziealbums; nog beter! Hier werden prachtige plaatjes bij geplakt met eigen verzonnen (of uit een boekje overgeschreven) versjes. Met een beetje geluk had het plaatje nog glitters ook!

•  Eendjes voeren; ik was het echt van plan om afgelopen weekend met mijn oude brood naar de vijver achter mijn huis te gaan (letterlijk 10 stappen) maar als je dan ‘s avonds het aanrecht opruimt is het toch wel erg makkelijk het restje gewoon weg te gooien.. schuldig dus.
• Liefdesbriefjes; ik kreeg verkering door een briefje van een jongen, wat ik via een vriendin kreeg. Zo ging het ook weer uit trouwens, dat briefje werd aan me gegeven terwijl we in rijen terugliepen van de gymzaal naar school… True story, ik vind het nog steeds een beetje oneerlijk. Het fenomeen liefdesbriefjes kent men in Gambia nog steeds trouwens, denk je iemand een hand te geven, ga je met een mobiel  nummer naar huis!
• De wildwaterbaan afgaan zonder enig gevaar voor het verliezen van een badpak of bikini, boeiend, als het maar hard ging!

En toen werden we tiener en was er nog zoveel meer;

• Agenda’s versieren; zo veel en zo mooi mogelijk, ik was uren zoet met het volplakken van een nieuwe agenda. Ik had zelfs een ‘agenda-versier-blikje’ met plaatjes en stickers

• MSN; en het geklooi met offline en online statussen, wachten tot je crush iets zegt, ingewikkelde en veelzeggende MSN-namen
• SMS; als je dan eindelijk het nummer van je crush had en je durfde te smsen en er bestonden nog geen ‘online statussen’ of blauwe vinkjes..
• Fotoshoots in het bos; ik moet bekennen dat Stephanie en ik dat laatst alsnog een keer gedaan hebben. Genieten!

Al met al kan ik met veel plezier terug kijken maar sta ik vastberaden in de 20’er jaren tegenwoordig. Wie weet zijn deze jaren ook wel een blog waard over 10-15 jaar. Of lees ik dan deze verhalen vol verbazing en met een glimlach terug.

Dit jaar starten er weer een aantal nieuwe hoofdstukken, voor mij en voor mensen om me heen. Ik kijk er naar uit, veranderingen komen niet voor niks en het brengt zoveel moois.. inclusief het allermooiste, de herinneringen.

Ik heb vast nog heel veel leuke en mooie kindertijd herinneringen vergeten en ik hoor ze graag!

PS: Diyaata bestaat nu ook op bloglovin’, de ‘volg’ knop staat rechts in het menu.