Personal – Gedachtenspinsels – Meningen van anderen en ouder worden

Meningen

Jarenlang hoorde ik het aan: wacht maar, als je ouder bent dan trek je je minder aan van wat men van je vindt. En ik bleef maar afwachten want wanneer zou dat moment dan toch eindelijk aanbreken? Die eeuwige onzekerheid, rekening houden met meningen van anderen, het mocht van mij allemaal wel een tandje minder.

En nu, op dit moment, durf ik te zeggen dat het proces van loslaten en ‘schijt hebben aan anderen’ volgens mij van start is gegaan. Met mijn 28 jaar op de teller heb ik eindelijk een stukje rust in mijn hoofd waar ik zo naar verlangde. Dat wil niet zeggen dat ik als een aso door het leven ga, me niks aantrek van meningen en alles doe wat ik wil. Natuurlijk niet, nog steeds vind ik het fijn als mensen me graag mogen en draai ik me nog vijf keer om in een pashokje wanneer ik dat nieuwe jurkje probeer. Outfitfoto’s maken, selfies schieten, ja dat blijf ik awkward vinden. Maar toch merk ik een duidelijk verschil met vijf jaar geleden, ik begin er een weg in te vinden en breek niet meer mijn hoofd om mezelf in te beelden wat iemand wel niet van mij vindt.

Outfitfoto’s maken kan ik nog steeds ongemakkelijk vinden, van zelf vloggen ben ik nog steeds niet overtuigd maar in het ‘normale’ leven loopt alles eigenlijk al een stuk soepeler. Ik durf mijn mening te geven en ben niet meer zo bang van kritiek, meningsverschillen mogen er zijn en zorgen er niet meer voor dat ik extreem onzeker raak. Ik ben ervan overtuigd dat ik toch echt een goed functionerend stel hersenen heb, no matter what iemand anders daar wellicht over denkt. Ik richt mijn huis niet in omdat ik foto’s wil die op Pinterest en Instagram goed scoren, ik richt mijn huis in hoe ik dat wil. Ik kleed me zoals ik mezelf goed voel, al twijfel ik dan heus wel over dat panterprintje, maar ik laat het binnen no time weer rusten. Waar ik eerder avonden lang gesprekken in mijn hoofd kon terug spoelen en analyseren, laat ik dit nu gaan.

De vriendschappen die ik nu heb, die zijn er en ik weet vrijwel zeker dat deze er altijd zullen zijn. Sommige mensen zijn gekomen en gegaan, en dat is oké. Ik weet nog heel goed hoe moeilijk ik het vond toen ik mijn beste vriendin van de basisschool kwijt raakte tijdens mijn studie, en hoe lang ik hier over heb gepiekerd. Toen zei men ook al: het is beter zo, jullie zijn uit elkaar gegroeid. Ik zelf kon op dat moment dat stukje rust nog niet vinden. Nu echter ben ik ervan overtuigd dat als iemand je ontglipt, het zo heeft moeten zijn. Iemand wil mij niet pijn doen, net zo min als ik iemand pijn wil doen. Je maakt simpelweg keuzes die voor jou op dat moment beter zijn, en dat is oké. Bovendien kan ik nu nog steeds lachen om herinneringen die er zijn met personen die ik wellicht niet meer spreek. We hebben samen herinneringen gemaakt en hebben nu een ander pad gekozen. Wie weet kruisen onze paden nog wel een keer, en zo niet, dan niet.

Zo ook in de liefde, loslaten is sinds kort wat makkelijker geworden. Iemand heeft van mij gehouden, ik heb van hem gehouden, maar we konden niet meer samen zijn. Dat neemt niet weg dat we geweldige herinneringen hebben samen. Hoewel we die herinneringen niet meer met elkaar kunnen delen, mogen ze er wel nog steeds zijn. Foto’s, filmpjes, een sieraad, een geur, een knuffelbeest, mijn huis zit ook vol tastbare herinneringen en ik heb besloten dat ik die niet hoef weg te halen. Het is oké, het heeft mij gevormd tot wie ik ben op dit moment. Bovendien denk ik dat we allebei wijzer zijn geworden over wat we zoeken in de liefde, wat we verlangen van de persoon met wie je je leven deelt. Wie weet brengt dat ons weer dichterbij een nieuwe liefde.

Meningen

Egoïstisch? Soms, een beetje. En ik ben er nu achter dat egoïsme niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Natuurlijk ken ik ook genoeg voorbeelden waar egoïsme doorslaat, maar te veel is immers nooit goed. Een beetje gezond egoïsme om jouw eigen leven in te richten naar hoe dat voor jou het beste werkt, dat mag. Af en toe zul je misschien iemand kwetsen, maar dat is nooit de insteek. De insteek is om een keuze te maken waar jij zelf beter van word, en dit kan helaas niet altijd zonder consequenties.

Vanaf heden loop ik een feest, restaurant, winkelstraat, kantoorgebouw of huiskamer in zonder het angstzweet op mijn rug en voorafgaand de slapeloze nachten. Ja, het is soms nog steeds spannend, maar de zenuwen gooi ik sneller weer over mijn schouder. Hier ben ik, en misschien vind je me niet leuk. Of we hebben een klik en we maken samen nieuwe herinneringen!

Dus, is ouder worden echt de key? Ik denk het wel. Ik denk dat er een moment komt waarbij je je realiseert dat de mening van anderen niet altijd doorslaggevend hoeft te zijn. Doorslaggevend om een beslissing te maken of doorslaggevend voor hoe jij je voelt. Dat bepaal je namelijk helemaal zelf. Al heeft een asshole (of bitch ;)) je heel slecht behandelt, alleen jij besluit hoe je je hierbij voelt.

Don’t let it get to you.

 

 

 

 

 

Related Posts

by
Previous Post Next Post

Comments

  1. Reply

    Alleen maar hartjes voor jou! Ja je mag er zeker zijn, trots zijn op wie je bent en hoe je je leven inricht. En die bank van jou is eeeecht wel Instagrammable 😉 Heel blij dat ik je vriendin van zijn én je soms een beetje uit je comfortzone trek met outfit foto’s ♡

    1. Reply

      Lief!

  2. Prachtige blog Daisy!! Mooie woorden van een krachtige vrouw! Trots op jou en dankbaar dat ik getuige mag zijn van dit proces 😊💪🏻

    1. Reply

      Nah deze comment zat in de spam, niet de bedoeling! Super lief, dankjewel xxx

  3. Reply

    Mooi geschreven! En ja dat is inderdaad een van de (weinige?) goede dingen van ouder worden 😛

Wil je een berichtje achterlaten? Leuk!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

42 shares