Mr X.. #3

Mr X #3

Een kleine recap, zijn we er allemaal nog bij? De eerste woorden met Mr X waren gewisseld. Met een beetje bibberende knieën, mijn reisadvies op zak, oh en Mr X zijn mobiele nummer ook… verliet ik het salsa feestje.

En toen… vertrouwen op Mr X, ja of nee? Het leek me geen kwaad kunnen om in ieder geval zijn instructie te volgen naar de bushalte. In het geval dat er zich om de hoek een eng donker steegje (met van die creepy vuilniscontainers, je kent ze wel uit CSI) zou bevinden in plaats van een bushalte, kon ik me altijd nog uit de voeten maken…

Londen is wel anders zo ’s nachts, in je eentje.. Tralalala, kijk mij nou stoer zijn.. Om de hoek zou het moeten zijn…

Bushalte, check! So far so good! Nadat ik 15 dienstregelingen had gecheckt, stond het daar echt. De bus naar Paddington zou op dit moment moeten komen. Niks te zien. 10 minuten later, nog steeds niets. Oké oké, misschien was de bus te vroeg geweest. Ik wacht nog een kwartier, dan moest de volgende komen. Hangjongeren achter me.. lieten me met rust, pfjoe.. Zou Mr X nog aan me denken of zou ik gewoon één van de domme (toeristen) blondjes zijn die zijn pad kruisen in zijn functie als beveiliger? Ik vrees het laatste.

En jawel, er kwam weer een bus aan en daar stond het echt: PADDINGTON

Ik wou een vreugdekreetje slaken maar gezien de drukte bij de bushalte (om 01:30 notabene) besloot ik me in te houden. De bus in en op weg naar ‘huis’ maar!

Het was een lange lange rit waarbij ik regelmatig bang was mijn stop gemist te hebben. Onmogelijk natuurlijk gezien Paddington de eindbestemming was, maar toch kreeg ik de zenuwen. Toen eindelijk werd het verlossende woord ‘Paddington’ omgeroepen en stapte ik uit in de voor mij gelukkig bekende straat, vlak voor het metro station. Tien minuten later stapte ik mijn kamer binnen en besefte ik wederom hoeveel geluk ik had gehad. Zou ik dan toch? Een bedankje? Nee..daar zit ‘ie vast niet eens op te wachten, toch? Het kon echter ook geen kwaad, deze mysterieuze man had er wel voor gezorgd dat ik probleemloos terug in mijn hotel was gekomen.

02:38.. Ik opende mijn Whatsapp, zocht zijn naam op en typte:

Thank u! I made it back ‘home’ safe! X Daisy

Stuur… Nu gauw gaan slapen, niet meer over nadenken. Het maakte me helemaal niets uit of ik antwoord zou krijgen of niet. Kreeg ik dan antwoord dan zou ik er verder ook niets mee doen. Gewoon, een Brit die mij de weg wijst, ik bedank hem daarvoor, klaar.

En zo ging het inderdaad. De volgende ochtend, geen berichtje. De volgende middag, geen berichtje.

Vergeet het Daisy, het was niks bijzonders.. Hij was echter ook nog niet online geweest… Ai daar ging ik weer met mijn Whatsapp theorieën. Online statussen, grijze en blauwe vinkjes.. Na mijn bezoek aan Camden Town en Oxford Street nog steeds niks gehoord. Ik had sushi gehaald en at dit op mijn kamer op, ik was moe, het was slecht weer, het was oké zo.

22:10 PING!

Hi Lady, I’m happy you did, I hope directions weren’t too bad…I won’t lie, quite happy you messaged

Lady? Ik? Happy om mijn berichtje…? En nu?!

Volgende week episode #4… Volg gerust mijn Instagram voor af en toe een (visuele) sneak peek 🙂

Tags: dating, londen, Mr X

Related Posts

by
Previous Post Next Post

Comments

    • Godelieve
    • August 9, 2015
    Reply

    Oh fuck al die cliffhangers van je Dais 😉
    Heb je OITNB gekeken, we gaan je allemaal stalken zoals ze Crazy Eyes stalken met d’r boek, haha!

    1. Reply

      Hahaha I take that as a compliment 😉

        • Godelieve
        • August 9, 2015
        Reply

        You should! Haha

  1. Reply

    Omg! Ga verder 😀 😀 😀
    Ik ben benieuwd of Mr. X nog ten tonele verschijnt!

    1. Reply

      Hihi!

  2. Reply

    Het is wel echt een spannend verhaal hoor! Moet ik nu weer een week wachten??

  3. Pingback: #Tag | Sharing is caring - Peachlife

  4. Oeeh! Ik ben zo nieuwsgierig naar het vervolg nu, haha!

    1. Reply

      Zondag weer! Thanks ??

Wil je een berichtje achterlaten? Leuk!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 shares