Mr X.. #5

Yep, na een paar uur appen met Mr X op London Gatwick vertrok ik dan echt. De lucht weer in om binnen een uur weer uit te stappen op Amsterdam. Einde avontuur, einde sprookje? Dat was het zeker niet, hier begon het pas!

Mr X en ik gingen bellen. We bleven appen. We belden nog meer en de conclusie was er eigenlijk al heel snel. Mr X kwam naar Nederland om er samen achter te komen of de klik echt was. We hadden elkaar immers maar twee minuten in real life gesproken!

We vonden een datum en 3,5 week na mijn vertrek uit Londen zouden we elkaar gaan zien in Amsterdam. Amsterdam omdat dat voor ons beide neutraal terrein was en dit hem een lange treinreis naar Zeeland zou besparen. Maar vooral dat neutraal terrein eigenlijk, leek me een top plan..

En dan kom je op het onderwerp hotel. Mr X wou mij gaan verrassen… Wie mij kent, weet dat ik alles plan. Als ik op vakantie ga heb ik graag van alles een printje (of twee), ben ik veel te vroeg bij de trein, op het vliegveld en eigenlijk overal. Mijn hotels zijn met uiterste precisie gekozen na alle reviews op Zoover en Tripadvisor te hebben gelezen en niets wordt aan het toeval over gelaten. Behalve misschien in de kroeg of club na een sangria of 5, maar dat zijn de uitzonderingen.

Een verrassing dus.. vind ik drie keer niks. Ik kreeg geen hints, helemaal niks. Als ik het verontwaardigd aan een vriendin vertelde kreeg ik te horen; goede oefening voor je! True…maar zo frustrerend.

Het onderwerp hotelkamer bleef wel een beetje door m’n hoofd spoken. Gaan we dan samen in één hotelkamer? Kan dat? Mag dat? Is dat niet raar? Tot ik dacht, ik vraag het gewoon..! Mr X moest om me lachen, omdat ik het vroeg. Mr X had hier al lang over nagedacht en had ook al gewoon een plan gemaakt. Maar omdat ik het nu vroeg werd het awkward. Hij ging één kamer boeken en voelde één van ons beiden zich ongemakkelijk, boekte ‘ie er één bij. Hoefde ik niet eens bewust te merken, dat die tweede hotelkamer in eerste instantie niet bestond. Oh….zo….

Het werd woensdag, ik ging werken en wachtte het moment af dat ik kon afsluiten en naar huis kon. Naar huis, m’n koffer pakken en op de trein! Mr X was op alles voorbereid en had een vroegere vlucht genomen zodat hij eerder dan ik in Amsterdam zou zijn en ‘voorbereidingen’ kon treffen. Voorbereidingen?! Voor wat?! Ik kreeg foto’s, als bewijs dat Mr X echt in het vliegtuig zat. Hij kende me al een beetje.

De trein reed niet, bermbrandjes. Tuurlijk! Heb ik weer! Pap en mam (ook al helemaal geïntrigeerd door Mr X) waren gelukkig zo lief om me voorbij de bermbranden alsnog op een andere trein te zetten. Daarna nog zo’n 2 uur reizen, met drie vriendinnen op de app:

‘Misschien heeft hij wel verborgen camera’s in je hotelkamer gehangen!’

‘Alles komt goed, maar laat het wel even weten als je veilig bent’

‘Wat nou als ‘ie er helemaal niet is?’ ik heb een foto gehad.. ‘Dat kan ook een oude foto zijn!’

‘Ben je er al?’ x 3

AMSTERDAM CENTRAAL

Jawel, ik was er. En toen… op naar de centrale hal dan maar. Geen Mr X… Ehm…bellen dan maar…geen antwoord. Een smsje, geen antwoord. Oké dat is niet waar, het antwoord kwam niet direct maar zo’n 3 minuten later. 3 minuten in de paniek, dat dan weer wel.

‘I’m 5 minutes away sweetie pie’

Okay.. ik verhuisde mezelf naar buiten in de hoop een tactische plek te vinden. Ergens waar ik hem altijd zou zien aankomen.

‘I’m around the corner now, next stop baby’

Dit soort berichtjes. Freaken me out. Op dit soort momenten. Ik stond met m’n gezicht richting trams maar met m’n rug richting metro en ik had geen idee waar Mr X in zat. Omdat ‘ie het over een corner had, dacht ik 75% kans op een tram. Ja echt, ik deed aan kansberekeningen. Het enige goede nieuws op dat moment was, dat ik een hotel zag. Voor het geval dat, want terug naar huis ging ‘m niet meer worden.

Maar voordat ik nog verder kon speculeren kwam ‘ie aangelopen..

Mr X himself, hij was echt voor mij naar Amsterdam gekomen..