Mr X.. #7

Vriendin 1, 2, 3 en mijn moeder, kregen allemaal bericht dat ik veilig was. Nouja veilig… ik verwachtte in ieder geval niet ergens in Amsterdam vermist te geraken. Ik noemde het maar ‘veilig’. Dat mijn hart inmiddels verloren was en mijn hersens op hol geslagen, liet ik nog maar even achterwege.

Mr X zei keer op keer het juiste.. Het klopte, van zijn woorden tot zijn bewegingen, alles. Die nacht sliepen we weinig, om meerdere redenen hoor. Het is ook echt wel een beetje vreemd om in een luxe oord te zijn met iemand waar je nog heel veel over te weten wil komen en waar het tegelijk zo vertrouwd mee voelt. Elk geluidje, elke beweging het hield me wakker. Het idee dat we nog twee dagen te gaan hadden maakte dat ik me net een klein kind voelde die mag overnachten in Disneyland; morgen nog meer fun! Niet dat ik ooit in Disney ben geweest maar hey, dat stel ik me zo voor.

Tegen middernacht ging Mr X trouwens nog even eten voor ons halen. Dat was me ook nog nooit overkomen…iemand die eten voor me gaat halen terwijl ik even tut in de badkamer. Heaven.

De volgende dag kwamen we asociaal laat uit bed en zag ik pas echt hoe mooi de kamer en het uitzicht was, hello prinsessenleven!

Hop hop, Amsterdam in! Stiekem ben/was ik nooit een groot Amsterdam fan. De drukte, het verdwalen wat ik altijd deed, het lawaai, niks voor mij. Maar nu was het toch even anders. Met een bodyguard (letterlijk!) aan m’n zij en geen zorgen om de laatste trein terug naar huis, heb ik genoten van de grachten en de bruggetjes en het rumoer om me heen. En dan hadden we ook nog zon! Een rondje door de binnenstad, een rondje door de grachten als echte toeristen in een rondvaartboot. Ohja, en stiekeme kusjes geven onder de brug als het licht uitgaat… de middag sloten we af met drankjes en vers fruit in het Vondelpark. Volgens mij kwamen er echt zonnestraaltjes van mij af, zo gelukkig was ik.

’s Avonds besloot ik dat we uit eten moesten gaan, dineren, daten, zoals dat hoort! Mr X trok er zijn nette jas en schoenen voor aan en ook ik trok m’n pumps aan m’n voeten, hoe moe ik ook was. Gelukkig kan Mr X wel tegen een stootje want door de vermoeidheid liep ik niet meer helemaal recht of netjes maar hangend aan zijn arm kwam ik er wel.

En toen konden we niet kiezen. Tegen de tijd dat we besloten hadden sushi te gaan eten was het sushi restaurant dicht, kon ik het echt niet meer aan om de straat nog een keer door te lopen en dus eindigden we met een take away van de Mexicaan recht tegenover het hotel. Want ook de Mexicaan ging inmiddels sluiten. Normaal gesproken zou ik echt not amused zijn maar op dit moment kon me het allemaal niet zoveel schelen, behalve dat ik honger had. Maar wat ik dan zou eten en waar dat zou plaatsvinden, who cares, ik ben verliefd!

Terug op de kamer onze playlist weer op gezet. Jawel, ONZE playlist. Mr X stuurt mij regelmatig liedjes door en ik knal die in een playlist, op m’n I-pod. Mr X had speakers mee. Perfectie. Nog één dag samen te gaan.. Waar ging dit heen? Nog even niet over nadenken.. genieten. Of zat er dan toch een addertje onder het gras..?

Volgende week het vervolg, de laatste dag Amsterdam! Wat denken jullie, komt er nog ergens een tegenslag? Vergeet niet mijn Instagram te volgen voor sneak peeks!