Omdat het zo niet hoort

Over dit artikel heb ik drie keer moeten nadenken. Ergens had ik al besloten dat ik dit onderwerp te ‘gevaarlijk’ vond en de discussie liever niet aan wou gaan. Gisterenavond kwam ik echter langs een Facebook bericht van Warchild waarna ik me heb bedacht en vond dat ik dit specifieke stukje van een veel beladen onderwerp niet mocht overslaan.

Op dinsdag 28 juli werd er in het NOS journaal een filmpje uitgezonden van de IS, Islamitische Staat. In dit filmpje, pure propaganda, wordt getoond hoe kinderen compleet gebrainwashed zijn en de overtuiging van de IS uitspreken in een bizar sprookjesachtige (Disney proof) omgeving.

Afgunst tegenover de ongelovigen, joden en christenen en barbaarse uitspraken ten aanzien van vrouwen. De kinderen krijgen les over de Islam (let wel, op z’n ‘IS’…) en de Jihad. Vervolgens zie je hoe deze kinderen getraind worden…oftewel, afgebeuld alsof het volwassen mannen zijn. Ze worden geleerd hoe je de ‘vijand’ kunt verslaan en om elkaar, mede strijders, bij te staan.

Alsof het nog niet heftig genoeg was, worden er filmpjes vertoond met executies. Dit om de kinderen aan te leren, dat het normaal is om de vijand af te slachten. Op de site van de NOS staat dat deze kinderen vervolgens ook daadwerkelijk betrokken worden bij het uitvoeren van executies. Het doel van IS, is uiteraard om strijders op te leiden voor het kalifaat en daarmee het voortbestaan van IS zeker te stellen.

De kinderen in dit filmpje horen te voetballen. Ze horen tikkertje en verstoppertje te spelen zonder ooit een geweer in het echt te zien, laat staan er mee rond te zwaaien. De uitspraken die deze kinderen doen, zijn behalve bizar en afschrikwekkend, uitspraken van volwassenen. Uitspraken die nooit maar dan ook nooit door kinderen gedaan zouden worden, zonder het voorgezegd te krijgen. Één kindje in het filmpje is zijn tanden aan het wisselen…ik vraag me af of hij ooit van de tanden fee gehoord heeft. Ik hoop, ik hoop zo erg, dat deze kinderen gered kunnen worden en terug in de wereld gebracht kunnen worden waar ze thuis horen. Tussen hun leeftijdsgenootjes, zonder haat of wrok maar een wereld vol liefde en plezier.

Volgens de NOS worden deze kinderen veelal weggehaald uit weeshuizen maar ook ouders brengen hun kinderen weg. Een enkeling, tieners veelal, kiezen zelf voor dit leven. De ouders die dit hun kinderen aandoen, zijn zelf strijders, willen zich aansluiten of trouwen met een IS strijder. War Child weet ook niet om hoeveel kinderen het gaat. Ze kunnen er helaas ook zo weinig aan doen… Wel biedt War Child kinderen die uit een oorlogservaring zijn gevlucht, zoals Syrië, een veilige plek. Praten lijkt de manier om de ervaringen een plekje te kunnen geven en terug kind te worden.

Ik weiger het filmpje op mijn blog te zetten en het dus verder te verspreiden. Het enige waar ik aandacht voor wil vragen is de onschuldige kinderen die op dit moment, as we speak, worden ‘opgevoed’ door de IS. Het enige wat ik wil bereiken, is positieve aandacht voor War Child en het goede werk wat zij verrichten plus waardering voor het leven wat wij leven en voor de heerlijke zomervakantie waarvan ik hoop dat onze Nederlandse jeugd op dit moment geniet. Al is het met een filmpje (DISNEY!) op de bank, omdat het regent. Want niemand heeft voor het kiezen, waar zijn of haar wiegje staat..

 Ps: de foto boven dit artikel, klopt natuurlijk niet helemaal. Deze foto heb ik gemaakt op een schooltje in Oeganda. Maar deze foto toont wel, hoe het hoort! Deze kids leren namelijk de Engelse namen van vervoersmiddelen, als een bus en een fiets 🙂