‘What doesn’t kill you makes you stronger.. ‘ – Deze tekst van het liedje van Kelly Clarkson hangt al ruim 1,5 jaar in mijn hoofd en uiteindelijk kan ik zeggen dat het klopt. Eerst was het een soort levensmotto om mezelf op de been te houden en inmiddels is het waarheid. Op een reünie kreeg ik het hardop bevestigd door iemand die ik al jaren niet had gezien:
Je bent van een meisje veranderd in een vrouw. Zo mooi en krachtig, je valt op!
Deze woorden werden uitgesproken door iemand die ik niet super goed ken en iemand die ik vooral kende als vrij direct en soms hard in haar uitspraken. Ik denk dat het juist daardoor nóg meer binnenkwam, want deze vrouw had het hart op de tong en gaf mij het mooiste compliment wat ik op dat moment kon krijgen. Ze gaf niet om de meningen en verhalen die rond gingen en aan haar werden verteld. Zonder dat ik mijn versie van het verhaal deed, leek ze te begrijpen hoe ik me voelde. Ze begreep dat ik er liever niet over sprak en vroeg niet naar mijn versie van het verhaal. Ze zei alleen maar:
Ik begreep dat je moeder bent geworden. Zijn jullie gelukkig? Dat is het allerbelangrijkste!
Dit was voor mij zó belangrijk om te horen. Dit zijn woorden die ik altijd zal herinneren. Op een training afgelopen jaar leerde ik hoeveel impact je woorden kunnen hebben op anderen. Hoe belangrijk het is om hier regelmatig bij stil te staan want vaak zijn dit juist de woorden waarbij je niet stilstaat, die je eruit gooit op een onbewaakt moment en vaak zelfs uitspreekt tegen iemand die niet eens zo dichtbij je staat. Dit was een prachtig voorbeeld want ik speel deze woorden nog regelmatig terug af in mijn hoofd. Het lijkt erop dat ik haar begin te geloven; ik ben gegroeid en ik ben een krachtige vrouw (en moeder!) die er mag zijn.
Groeien
Steeds vaker besef ik me dat ik het allemaal maar mooi klaarspeel, het goed geregeld heb voor ons tweetjes en ook begin ik langzamerhand mezelf terug te vinden. Mijn verdriet is er nog regelmatig maar ik heb er vrede mee en dat scheelt de helft. Ik mag zelf bepalen wanneer en hoe lang ik verdrietig ben, ofdat ik me juist even prima voel door er niet meer continu bij stil te staan. Doordat ik lange tijd van mezelf ook niet verdrietig meer mócht zijn, werd het allemaal nog ingewikkelder. Nu ben ik ervan overtuigd dat die pijn gewoon voelen en toelaten, de beste manier is om verder te komen. Het proberen te verstoppen en maar doorgaan is ook niet gezond.
Ik ben nonstop mama en ik geniet ontzettend van de mooie momenten met Zinzi. Omdat ik dankbaarheid en verwondering als enorm belangrijke eigenschappen zie die ik Zinzi wil bijbrengen, genieten we samen dubbel van alle kleine dingen om ons heen. Wanneer we wandelen en onderweg de zaadjes van de uitgebloeide paardenbloemen wegblazen, kan ik het niet laten om in mijn hoofd een wens te doen. Ik krijg momenteel de kans om meer bezig te zijn met mode en deel dit op Instagram, waarbij ik meer en meer volgers krijg. Mijn carrière heeft een boost gekregen door een nieuwe titelfunctie die mij het stukje waardering geeft waar ik naar zocht. Ik krijg daar de vrijheid en het vertrouwen om projecten op te zetten en verder te ontwikkelen. Ik werk ook aan mezelf (met hulp) om iets fitter te worden want eindelijk kan ik me er weer toe zetten. Daarnaast ga ik er ook weer eens op uit en zelfs weleens op date om te realiseren dat ik bést een leuke vrouw ben, waarbij ik geniet van de aandacht die ik krijg. Er is nog geen vastigheid maar ik geloof erin dat ook dat weer eens zal komen. Ik beslis niet meer voor mij alleen dus de lat ligt hoog en that’s okay.
Van -10 ben ik terug naar 0 geklommen en inmiddels ben ik weer in de plus beland. Ik ben in een stijgende lijn gekomen die ook voor mezelf zichtbaar is en dat doet me goed. Heel erg goed. En daar horen ook gewoon die tranen bij.
