Waar het mis gaat weet ik niet zo goed. Ben je mijn geduld op de proef aan het stellen of ben je misschien de weg kwijt, weet je niet waar je mij kunt vinden? Misschien ben je zelf nog wat in de war en besef je niet dat ik jouw ware ben. Wat de reden ook is, ik weet dat het goed komt.
Ik kan misschien af en toe wat verdrietig zijn of dramatisch uit de hoek komen, ik ben wel heel positief ingesteld als het jou aangaat. Verbitterd over de liefde raken zal ik nooit en dus wacht ik geduldig af tot onze wegen elkaar kruisen. Of hebben ze elkaar al gekruist en weten wij dat nog niet?
Het overgrote deel van de tijd, ben ik wel okay hoor. Ik geniet van momenten met lieve vrienden en familie om me heen. Werk is druk en uitdagend en dus gaan de werkdagen ook binnen no time voorbij. Soms raak ik wel wat gefrustreerd, dat geef ik toe. Bijvoorbeeld zoals laatst, wanneer iemand na weken aan één stuk daten ineens zonder duidelijke reden de brui eraan geeft en alles dus weer even instort. Je bleek het toch nog niet te zijn, beste toekomstige echtgenoot.
Ik kan mijn eigen gang gaan en er is niemand die mij tot de orde zal roepen. Een feestje hier en daar, ik koop een extra tas in de uitverkoop of boek spontaan weer een tripje naar Turkije. Het is altijd mijn beslissing en dat is ergens wel fijn. Maar ergens ook niet. Ik zou graag met je overleggen of dat ene feestje nu wel nodig is en of ik misschien niet even moet doorsparen voor die roadtrip naar Amerika voor ons samen.
Afgelopen weekend stortte een gedeelte van mijn schutting in, tijdens de storm. Het was te gevaarlijk voor voorbijgangers om de de boel de boel te laten. Daar stond ik dan, in m’n eentje, compleet weg te waaien en in de waan dat ik het wel ‘ even’ zou regelen. Waarna ik gelukkig binnen een minuut mijn verstand terug kreeg en toch maar mijn ouders belde om hulp in te roepen. Wilde ik eigenlijk niet, eigenlijk wilde ik met jou dat team vormen om samen die schutting wel even tegen de grond te krijgen. Dat was zo’n moment dat ik wenste dat je al wel in zicht was, beste toekomstige echtgenoot.
Vandaag at ik roerbak noodles met kip, die ik twee weken geleden in de vriezer stopte. Ik vraag me af wat we zouden hebben gegeten als jij hier al wel was. Was ik dan als een verzorgende en liefhebbende vrouw uitgebreid gaan koken vanavond? Ik hoop het eigenlijk wel, lijkt me best gezellig. Zetten we daarna het 20:00 uur journaal op, of hebben we beiden Nu.nl al bijgehouden gedurende de dag? Een Netflix filmpje of serie dan misschien, zo leuk lijkt me dat, samen een serie volgen. Zouden we op hetzelfde tijdstip naar bed gaan, of ben jij zo’n nachtbraker die ik niet bij kan houden waardoor we op aparte tijdstippen gaan slapen?
Ik ben benieuwd hoe jouw situatie nu is. Of je nu samen met iemand bent en of je lief bent voor haar en zij voor jou. Dat hoop ik wel, want ik weet inmiddels helaas maar al te goed hoe dingen ook kunnen lopen. Wie weet brengt jouw liefde voor haar, je uiteindelijk bij mij door alle levenslessen die het je geeft. Je weet het niet, ik ben immers ook nog aan het leren. Ik leer over mezelf en over wie ik zou willen zijn en wat ik zou willen vinden in een relatie. Misschien is het wel iets handiger en positiever, als je momenteel ook al op zoek bent naar mij. Maar dat even terzijde.
Je merkt het al, ik heb nogal wat vragen en hersenspinsels zo gedurende de tijd vordert. Ik ga ze dus maar gewoon opschrijven, zolang ik in de liefde blijf geloven. Ik schrijf je snel weer, tot snel!
Je toekomstige vrouw,
Daisy
*Deze blogserie is geïnspireerd op het liedje ‘dear Future Husband’ van Meghan Trainor. Op Internet zwerven meerdere Engelse versies van deze blogserie rond en op Diyaata.com lezen jullie nu mijn brieven aan mijn toekomstige echtgenoot!
Mooi geschreven. Meerdere woorden zijn eigenlijk niet nodig, want dit is exact wat ik voel.
Dankjewel Evelyne! En wat fijn om te horen dat je er ook zo instaat!