Personal – Daten als alleenstaand moeder #1

Tja.. daar zit ik dan. Zaterdagavond op de bank. Ik ben al drie keer terug naar boven gegaan om Zinzi te troosten en het lijkt nu echt stil te zijn. Een momentje voor mezelf, maar wat moet ik ermee als alleenstaand moeder?

De rust is een beetje wedergekeerd. Ik heb een nieuw huisje gekocht, de papieren die ik moest regelen zijn nu geregeld en het besef is gekomen dat er no way back is. Mijn ex lijkt zeker van zijn zaak en met die beslissing kabbelt mijn liefde voor hem ook steeds verder weg.

Wanneer ik Netflix opstart, weet ik niet wat ik moet kijken. Mijn ‘eigen’ series heb ik af. Er zijn series die ik nog niet af heb gezien omdat we die samen keken. Ik weet niet precies waar we gebleven waren en ik heb geen zin om dit uit te gaan zoeken. Vriendinnen appen dan? Nee even niet, we hebben elkaar al uitvoerig gesproken en ik heb ook geen zin om weer over mijn sores te praten. Even geen ellende, even iets anders. Een boek lezen heb ik al een paar keer geprobeerd maar na een paar pagina’s ben ik de focus kwijt. Ik kan het nog niet, wellicht over een tijdje weer. Schrijven is ook nog moeilijk, ik heb zoveel gedachtes en gevoelens die ik toch niet helemaal op papier lijk te krijgen. Ook is het niet okay om alles zomaar online te delen en schrijven voor mezelf doe ik niet zo snel.

Mijn vingers glijden over de apps op mijn telefoon en in een opwelling open ik de App Store. Ik type ‘Tinder’ en start de download. Niet te lang over nadenken, gewoon doen Daisy. Wat heb ik te verliezen? Letterlijk niks meer toch? Behalve lieve Zinzi ben of raak ik voor mijn gevoel alles kwijt, mijn toekomstperspectief, mijn huis, mijn grootste liefde ooit én mijn zelfvertrouwen. Want oh boy, dat zelfvertrouwen is echt 0,0 momenteel. Ik ben gekwetst, teleurgesteld in anderen en mezelf en nog zoekende in mijn nieuwe leven als alleenstaand moeder. Met elk meningsverschil daalt dat zelfvertrouwen nog een stukje verder en scheiden zonder meningsverschil is ook ons helaas niet gelukt. Daten is een goede manier om dat zelfvertrouwen weer enigszins op te krikken, laten we eerlijk zijn.

Daar staat ‘ie dan op m’n scherm, Tinder. Een oude bekende van mij, ik had ‘m bijna uitgespeeld voordat ik mijn ex ontmoette via deze app. Ik heb zoveel gedate voor die tijd. Gekke dates, vervelende dates maar ook zeker leuke en gezellige dates. En toen op een dag toen ik het eigenlijk al volledig opgegeven had, had ik toch echt bingo. Het kán dus wel, ik ben zelf het levende bewijs.

Een profiel aanmaken…pffff. Wat wil ik uitstralen, wat wil ik überhaupt bereiken met deze app? Ga ik voor de ordinaire rebound of ga ik opnieuw op zoek naar liefde? Ik ben in dubio want er is geen haar op m’n hoofd (en ik heb er veel!) die eraan denkt om weer alles opzij te zetten voor een man zoals ik dat nu gedaan heb. Tegelijkertijd ben ik niet iemand die blij wordt van losse contacten en blijf ik, wellicht heel naïef, in de liefde geloven. Sowieso, het heeft me eerder ook jaren gekost om die liefde te vinden ondanks die instelling.

Knop om dus, ik hoef met niemand direct een huissleutel te delen maar een wijntje doen zou leuk zijn! En een arm om me heen stiekem ook wel. Ik besluit dan ook recht voor z’n raap om mijn profiel duidelijk te maken:

Trotste (curvy) mama van 1-jarige dochter

Hoppa. Kort maar krachtig. Dat ik alleenstaand moeder ben en daar consequenties aan vasthangen is een feit, take it or leave it. Dat ik curvy ben ook, ik hoef met niemand meer te daten die daar eventueel moeite mee heeft. Vind je me niet leuk, dan kan dat maar beter direct duidelijk zijn. Ik ga me niet leuker voordoen dan ik ben, want waarom zou ik. Vier foto’s voeg ik toe, hier kunnen geen twijfels meer over bestaan.

Ik druk op opslaan en het avontuur gaat (weer) van start… Swipen maar.. Kut een oude bekende…