Ken je dat? Die meisjesdroom? Ten huwelijk gevraagd worden, verloofd zijn, een bruiloft tot in de puntjes voorbereiden en dan uiteindelijk trouwen in de meest prachtige jurk, met de meest (voor jou) perfecte man of vrouw.
Ik had die meisjesdroom ook. Avonden lang kon ik door Pinterest bladeren en me verwonderen over kapsels, make up en tafelsettings. Of ik keek YouTube filmpjes met prachtige huwelijksaanzoeken of een waanzinnige openingsdans. Daarna dromen over hoe dit er voor mij zou uitzien. Eerst de vraag met wie, daarna de vraag wanneer en hoe.
Ik had het inmiddels precies uitgedacht. Ik wilde graag trouwen in de lente in een mooie tuin met fruitbomen, die vol bloesem zouden staan. In een niet-volledig witte jurk, veel wit maar met een kleine subtiele touch of pink erin want ik blijf wel Daisy. En ook met een kleine shimmer, die je slechts af en toe zou zien wanneer ik draaide of in de zon stond.
Geen strakke tafelsettings maar rondom de tent een aantal foodtrucks waar iedereen kan halen waar hij of zij zin in heeft. Kids die lekker rondrennen en onbeperkt ijsjes snoepen terwijl er een live band alle liedjes op verzoek speelt.
Ik wilde geloftes schrijven, want dat hoort voor mij bij het uiten van mijn liefde. Een openingsdans, bachata want dat is voor mij de mooiste muziek en dans die er bestaat. En daarna iedereen vrij, gezellig met elkaar dansen voor wie dat wil maar ook comfy zitjes om te kletsen of lekker toe te kijken.
Ik droomde ervan om de liefde te vieren. De liefde, onze liefde, vieren met iedereen.
En nu? Nu ben ik straks voor de wet een ‘gescheiden vrouw’. Bizar. Nooit ten huwelijk gevraagd, nooit verloofd geweest, nooit een jurk uitgekozen of een planning in elkaar gedraaid. Nooit een ring gehad, gebak wezen proeven of een huwelijksnacht locatie gezocht. Niks van dat alles is er nu nog, die droom is weg.
En al had ik enkel een simpele ring uit de folder van Lucardi, een jurk van de H&M en een mini feestje gehad.. Nu is die gehele droom, dat vieren van de liefde, me afgenomen. Want hoe ga ik dit nog terugvinden of vooral, terug iemand op dat level vertrouwen? En dus deel ik het maar hier, die droom. Want wat had ik het graag gevierd, al die liefde.
Het enige wat ik nu kan doen is hopen dat al die liefde gewoon bij mij hoort en niet werd gemaakt door de persoon die bij mij was. Dat die liefde dus nu niet weg van mij is maar gewoon even opgeborgen. Ik heb goede hoop want bij alles wat ik doe en zeg, de keuzes die ik maak zelfs in dit lelijke proces van ‘scheiden’, vraag ik me nog steeds eerst af.. Wat zou liefde doen?
Blijf alsjeblieft in de LIEFDE geloven. Ten eerste de LIEFDE voor jezelf. Pas als je echt van jezelf houdt, kun je ook onvoorwaardelijk van een ander houden. En die meisjesdroom is nog niet voorbij hoor, wie weet wat je in de toekomst nog allemaal mag verzinnen… Het komt vast allemaal goed, blijf er in geloven!