Personal – ‘Ga op Tinder voor wat afleiding’

Niet één persoon die dit tegen me zei de afgelopen periode, maar meerdere. En allemaal met de beste bedoelingen; om mij weer te laten lachen, om even te ontsnappen aan.. tja aan wat? De realiteit denk ik. Het feit dat mijn man bij mij en Zinzi weg is gegaan, het feit dat mijn hart meer gebroken is dan ooit. Het verdriet en zelfs de paniek die me ‘s avonds ineens kan overvallen na een eigenlijk prima dag. Een fijne dag met Zinzi, waarna ik het in eerste instantie stiekem ook weer fijn vind  als ze op bed ligt. Even uitpuffen van het continu ‘aan staan’ en dan.. dan slaat de realiteit weer in als een bom.

De afgelopen 1,5 jaar

Deze afgelopen 1,5 jaar was heftig. Ik verkocht mijn eigen fijne huisje met pijn in m’n hart. Ik deed het voor de liefde, want we wilden samen verder. Ik kwam erachter dat ik niet de enige vrouw was die zijn aandacht kreeg. Een geregistreerd partnerschap, net een miskraam gehad en weer zwanger. Een zwangerschap die goed ging maar waarbij ik lange tijd ziek was en ook veel last kreeg van de reuma. Een samengesteld gezin, met de nodige uitdagingen, managen. Zwangerschapsverlof in totale lockdown. Een heftige bevalling, in lockdown. Die lockdown die vervolgens werd opgeheven enkele dagen voor ik terug aan het werk moest.

Slaaptekort, verhuizen & achterdocht

Een wolk van een dochter zette ik op de wereld. Slapen was echter niet haar hobby dus ik werd moe. Ondertussen de bouw van ons nieuwbouwhuis in de gaten houden. Mijn man weer structureel 6 weken in het buitenland voor werk. Slaaptekort, veel slaaptekort. 

Kort voor de verhuizing bleek ik wederom niet de enige vrouw te zijn. We hebben gepraat, veel gepraat. En we vonden elkaar weer terug. Ik vergaf hem en geloofde de beloftes, de lieve woorden. Ik zag in zijn ogen (of ik dacht het te zien..) hoe gek hij op me was en dus koos ik heel bewust voor ons, onze relatie. We verhuisden en ik had veel zorgen om alle resterende dingen voor het huis gedaan te krijgen. Ik was niet altijd gezellig. Ik was doodop, m’n hoofd draaide overuren en ik voelde me terug onzeker, zoals ik me lange tijd niet had gevoeld. Ik werd jaloers en achterdochtig, iets wat ik toch niet echt van mezelf ben. Ik werd zo gemaakt. 

En toen was het klaar

En toen ineens, gaf hij het op. Voor mij dan toch, voor mij kwam het uit het niets. Ik had soms m’n twijfels, verklaarbaar denk ik. Maar ik was en ben zo gek op hem, dat ik door wilde gaan. Ik was en ben ervan overtuigd dat we dit konden redden samen. Een leven zonder hem wilde ik absoluut niet. Mijn maatje, mijn alles. De papa van onze lieve mooie Zinzi. Alsof alles waar ik in geloofde en alle prachtige herinneringen en toekomstplannen van ons samen ineens niets meer waard waren. Of heb ik ze dan alleen beleefd, in mijn dromen? Zo voelt het, alsof ik mezelf in een sprookje heb laten geloven die hele tijd. Een mes in m’n rug, na alles waar ik doorheen ben gegaan.

En tegelijkertijd heb ik spijt van woorden die ik heb gezegd, die misschien niet aardig waren. Te hard. Te ondoordacht. Had ik maar… en, had ik maar niet. 

Verder gaan

Ik volgde een webinar en hetgeen ik al wist werd nogmaals bevestigd. Ik heb geen controle over hetgeen me overkomt. Wel heb ik controle op hoe ik ermee omga. En dus probeer ik iedere dag opnieuw het goede en fijne van die dag weer in te zien. Dag voor dag. Te focussen op mijn werk of nog beter, op lieve Zinzi.

I’ll get there. One way or another (Coyote Ugly de film, wie kent ‘m nog?) maar Tinder is voor mij nog niet de weg. Misschien morgen, maar zeer waarschijnlijk niet. Eerst maar die realiteit onder ogen zien, opnieuw gelukkig worden met mezelf en daarna zien we verder. Het simpelweg ondergaan, wat mijns inziens beter werkt dan ontsnappen en ontkennen. Al kost het me nog zoveel tranen, zakdoekjes en make up. I got this. 

*Deze blog stond heel lang in mijn notities, te wachten tot ik er wel of niet klaar voor was om dit te posten. Ik wil echter weer gaan schrijven en ik stond voor mijn gevoel op hold, tot ik dit zou posten. Confronterend maar het helpt ook om dit van me af schrijven. Dit is mijn keuze, want vanaf nu draait het weer om Zinzi en mij.