De feestdagen waren natuurlijk weer dé gelegenheid voor mij om stil te staan bij dingen die geweest zijn en die ik mis. Niet zozeer omdat ik ze terug wil, maar omdat het zo mooi was en ik die situatie wellicht niet meer terug krijg.
Het is heimwee naar iets wat geweest is. Herinneringen aan mooie momenten en momenten waarvan ik niet weet of ik die nog eens ga beleven met iemand anders. Helemaal terug wil ik ze namelijk niet per sé, het is geweest en het is misschien ook goed en beter zo. Maar wat wás het leuk en wat was het fijn! Van die momenten waarop je denkt; nu ben ik echt heel gelukkig.
Verliefde koppels om me heen, het is weleens lastig om daar op een goede manier mee om te gaan. Niet op dat moment zelf, op dat moment zelf geniet ik van het geluk om me heen en kan ik alleen maar glimlachen als ik de liefde tussen twee personen zie. Maar daarna, wanneer ik lekker terug thuis in bed lig dan denk ik er weleens over na; waarom overkomt dit mij niet meer?
Ik heb zin om nieuwe herinneringen te maken en momenten te beleven met iemand waar ik zoveel om geef. Van die momenten waar je tientallen foto’s en filmpjes van kunt maken, maar het nét niet helemaal kunt vastleggen. Het is namelijk een gevoel, het is een status waarin je je bevind, het is een ervaring, een moment, het is iets speciaals.
Met Kerst stuurde ik een appje:
Weet je nog hoe het was?
En er volgde een antwoord wat precies verwoordde wat ik bedoelde, dát! Die herinneringen die jij en de andere persoon alleen zo kunnen voelen en terughalen. Het hoeft niet per sé weer terug te komen, maar ik wilde even weten dat dit gevoel echt was geweest en inderdaad zo’n mooie herinnering was gebleven bij ons beide. En dat was zo, gelukkig. Herinneringen voor altijd. Mooi zijn ze, heel mooi. En toch hoop ik binnenkort weer nieuwe herinneringen te mogen maken om dat stukje heimwee weer ietsje minder te kunnen laten worden.
Ken je dat ook? Heimwee naar een situatie?
