Na een dag klussen en schoonmaken, ben ik gesloopt. Elk deel van mijn lichaam doet pijn en op weg naar huis besluit ik een frietje te halen bij de snackbar.
Eenmaal in de snackbar doe ik mijn bestelling en ga zitten, naast twee heren op leeftijd die met elkaar in gesprek zijn. Ik ontvang een appje van iemand die vraagt of het met me gaat, na vandaag. Ik stuur een appje terug. Naast me gaat het gesprek verder:
‘Jongeren zitten enkel op hun telefoon en de wereld om hen heen bestaat niet meer. Gelukkig zijn wij goed opgevoed.’
Er wordt misprijzend naar me gekeken. Ik voel me aangesproken en, stom als ik ben, stop ik mijn mobiele telefoon weg.
Ik kijk naar buiten en ondertussen komt er iemand binnen waar ik niet direct op let. Het blijkt een oudere dame zijn. Naast me wordt er overdreven gekucht en ik kijk op. Één van de heren naast me staat op om plaats te maken voor de vrouw en dan pas besef ik: er werd iets van me verwacht.
En wat doe ik? Ik sta op en bied mijn stoel aan aan de oudere meneer. Al verga ik momenteel van de pijn en heb ik hoogstwaarschijnlijk de stoel het hardste van ons twee nodig. Zijn antwoord:
‘Nee hoor, ik ben militair geweest dus ik ben gewend aan staan.’
Waarna men onderling lacht en ik terugzak op mijn stoel. Weer door mijn knieën heen die gloeien van de ontstekingen.
Lieve oudere mensen. Ik begrijp dat we allemaal opgevoed zijn met andere normen en waarden. Ja ik zit vrij veel op mijn telefoon, dat klopt. Ik zal echter NOOIT oordelen en commentaar leveren over en op iemand die een stoel in gebruik houdt. Pijn en ongemak is namelijk niet enkel van toepassing op ouderen en is soms onzichtbaar. Je bent natuurlijk nooit te oud om te leren, maar ik had er even de energie niet voor. Ik hoop dat u deze les toch nog mag leren en nog jaren zo fit mag zijn als nu.
<3