Er moet me even iets van het hart. First of all: ik ben gek op kinderen en ik erger me niet aan foto’s / filmpjes van kinderen op Facebook / Instagram, waar dan ook. Ik post foto’s van mijn katten, jij van je kinderen, ik vind het allemaal leuk en gezellig. Maar…
Op het moment dat jouw kind een gigantische snotneus hebt en jij er van 3 kanten een foto van maakt en op Facebook zet, vraag ik me een aantal dingen af.
- A. Zou jij zulke foto’s van jezelf ook op Facebook zetten?
- B. Heb je het niet gezien, ben je verblind door liefde of denk je gewoon, dit mag als je kind bent?
- C. Hoe denk je dat andere mensen dit als ‘vind ik leuk’ kunnen ervaren?
Ter vergelijking, mijn kattenfoto’s krijgen precies dezelfde selectieprocedure als mijn eigen foto’s. Komt James of Jessy hier goed tot zijn / haar recht, bij voorkeur nog een beetje mooier zelfs, en kunnen andere mensen hier blij van worden? Is het antwoord ‘nee’, komt de foto niet online, simple as that. Voor deze ene keer, drie voorbeeldjes. Van mezelf, Jessy en James, met toestemming dat snap je. Ik moet toegeven dat er veel ergere foto’s zijn geweest maar eerlijk is eerlijk, die worden bij mij zonder pardon direct gedelete.
De foto’s met etensresten everywhere, ook zo bijzonder. Zou jij ook een selfie maken als je net spareribs hebt gegeten? NEE! Dat doe je niet! Als je dit wel doet, dan neem ik mijn woorden terug uiteraard. Maar dan nog steeds zit ik niet wachten op die foto en zal ik zeker weten niet op ‘vind ik leuk’ klikken of het hartje rood kleuren op Instagram. Ik weiger, principekwestie.
Nu er een hittegolf is aangebroken nemen de kids foto’s nog een beetje extremere vormen aan en ik vraag me soms echt af of de ouders misschien een zonnesteek hebben opgelopen. Besef ook, dat deze kinderen ouder worden en foto’s op het WWW lang blijven circuleren.
We leven in een prachtig tijdperk, met foto bewerk opties te boven. Je kunt foto’s bijsnijden, oppoetsen en zelfs een prachtig filtertje geven….DOE DAT DAN OOK!
Dus, vanaf nu verwacht ik schattige foto’s van kids in lieve, leuke jurkjes en stoere spijker shorts met opgepoetste gezichtjes en een glimlach. Huilende kinderen zit namelijk ook niemand op te wachten, vertrouw me daar gewoon op. Die foto’s die niet door de selectie zijn gekomen mag je van mij in een fotoboek gooien. Niet dat ik dat zou doen overigens, maar hee als jij denkt dat jouw kind dat later leuk vindt om terug te zien, gewoon doen! Wij namelijk niet.
See you on online!
Wil je me ook volgen op Instagram, inclusief opgepoetste kattenfoto’s? Klik dan rechts in het menu op de volg knop!
Amen to that 😉 Je haalt me de woorden uit de mond. En je weet nu wat je te doen staat als mijn kind-to-be onfatsoenlijk op de foto staat op de sociale media 😉
Hahah zo herkenbaar! Ik doe het dan van mijn hondje… Maar had het hier laatst met mijn moeder over… Bah die snotneuzen of vieze mondjes… Poets t dan ff af voor je een foto maakt :p
Ik zie dat je ook uit Goes komt, leuk!!
Dit dus. Iemand uit mijn vriendenlijst post foto’s van haar kind op facebook terwijl hij half dood in het ziekenhuisbed ligt. Dan denk ik ook .. doe eens ff normaal!
Oooh das ook heel ernstig! Tsjee bizar!
Volledig mee eens! Al moet ‘k wel toegeven dat een kind die net een chocomousse of spaghetti heeft verorberd & daar een zeer leuk snoetje aan overhoud, toch wel mag gezien zijn. Waar ‘k dan wel niet tegen kan, is ‘t feit dat de mensen hun privacy geschend worden door mensen die foto’s nemen van mensen die zich helemaal niet op social media bevinden. Neem nu bejaarden. Ik werk dus in een bejaardentehuis. Daar is een collega die te pas & onpas foto’s neemt van collega’s of animatie-activiteiten waar onze bewoners aan deelnemen. Die vind je dan ‘s avonds bij thuiskomst op de homepage van je Facebook. Collega’s, ok. Maar die bejaarden hebben geen flauw benul van wat er aan de hand is & wat er met die foto’s kan gebeuren. Daar krijg ik dus ‘t grote schijt aan (oeps, mijn excuses voor m’n spraakgebruik). Dus bij deze, ook even m’n hartje gelucht, hihi.
Ohhh wat erg!