Sushi drama date numero twee – Column #1

In december 2014 schreef ik het al, letterlijk. Ik gaf mezelf een advies wat ik vervolgens twee jaar later keihard negeerde, of vergat. Tegen beter weten in. Maar dit was geen officiële date, dus dan kon het wel. Toch?

Ga nooit maar dan ook nooit op een eerste date bij een sushi restaurant eten.

-Daisy van Maasdam, december 2014

Wederom december, 2016 welteverstaan. Één van mijn beste vriendinnen is getrouwd met een ontzettend lieve Ivoriaanse man en ze hebben samen een kindje gekregen. Zo cute! We gingen met zijn drieën plus baby uit eten en het was weer net zo gezellig als vanouds. Het feit dat ik nog steeds geen geluk in de liefde heb, kwam aan bod, op een leuke manier.

Had haar man geen leuke vriend in de aanbieding? Nou, en toen kwam het. Die had hij inderdaad! En het mooiste was, die vriend komt ook uit Ivoorkust maar woont in Parijs en komt over een paar weken op bezoek in Nederland. Wat een toeval, of meant to be? Ik kreeg een foto van de betreffende man onder ogen en tja, zo op het uiterlijk beviel het me wel. De optie van een double date werd direct besproken en we zagen het allemaal helemaal zitten.

Mannen roddelen net zo veel en snel als vrouwen en dus werd de betreffende man direct ingeseind. Met als resultaat, direct een vriendschapsverzoek op Facebook. Afrikaanse mannen zijn in de liefde nogal rechtdoorzee zo heb ik de afgelopen jaren geleerd. Wij Nederlanders zijn direct, maar op liefdesgebied kunnen we nog wat leren (of liever niet misschien) van de Afrikanen. Cultuurverschilletje. Na het vriendschapsverzoek volgde dan ook direct het chatgesprek via Facebook Messenger.

Dat was best leuk, voor twee dagen. Op dag drie begon ik de kriebels te krijgen. Er werd me namelijk ieder dagdeel gevraagd hoe het met me ging. Zo’n gesprek verliep dus constant op dezelfde manier:

Hello

Hi

How are you?

Good and you?

Very well thank you. What are you doing?

What am I doing? Zo’n goede band hadden we nog niet opgebouwd en dus voor het gemak was ik altijd aan het werken en tv aan het kijken. Het gesprek ging niet echt de diepte in, dat snap je. Mede dankzij mezelf hoor, ik word gewoon een beetje melig en afstandelijk als je me drie keer op een dag vraagt hoe het met me gaat. En het werd steeds erger want als ik niet binnen 10 minuten antwoordde, dan wilde hij graag weten op welk tijdstip ik tijd voor hem had zodat we zouden gaan praten. Of hij vroeg of ik sliep, ongeacht het tijdstip op de dag. Ergernis..

En toen kwam daar daadwerkelijk de datum dat hij naar Nederland kwam. Al super snel! Bovendien deelde hij me mede dat hij voor mij naar Nederland kwam. Dat heb ik gelijk de kop ingedrukt, dat snap je hè. For me? No way hoezee, je komt voor je vriend die je al in geen tijden hebt gezien. Als dit niks wordt (wat zeer waarschijnlijk is) wil ik dit niet op m’n geweten hebben, dacht ik bij mezelf. Hij dimde weer een beetje maar bleef vragen hoe het met me ging. Grmbl.

Vriendin en ik wilden sushi eten bij de nieuwste sushi tent van Goes en eerlijk is eerlijk, ik vergat op dat moment compleet het issue met sushi restaurants en dates. Gewoon totaal blanco. Haar man, zo wist ik, was sushi ook gaan waarderen en deze gozer woont al jaren in Parijs, PARIJS, hello wereldstad, sushi walhalla! Dus nee, er ging geen alarmbel af…helaas.

Wel appte ik met vriendin dat ik niet helemaal zeker was van deze match. Hij irriteerde me, nu al. Maar hee gezellig werd het met hen toch wel dus we gingen ervoor!

De ochtend van de sushi date, ik zat gewoon braaf op kantoor. Plinggggg:

Good morning my dear, how are you?

My dear? Are you for real? Hey ik zie je vanavond gozer en het gaat hem toch niet worden dus euh ik spreek je dan, waren mijn gedachten. Ik heb dus niet geantwoord want ik was aan het werk.

En dat zou ik weten…. in deel 2 van deze blog 🙂