Personal – Over een scheur in mijn toekomstplaatje en een deadline

Al van jongs af aan wist ik het zeker, ik zou vroeg moeder zijn en heel snel huisje boompje beestje hebben. Daar heb ik ook altijd aan gewerkt. Ik rondde de havo geheel volgens planning af, begon een HBO studie en ondanks het feit dat ik het laatste jaar heel ziek werd en enkel nog naar tentamens kon, studeerde ik wederom geheel volgens het boekje af. Mijn eerste baan was binnen no time in de pocket en mijn ‘carrière’ was van start gegaan.

Werk en relatie

Ik maakte een paar keer promotie, ik ging als een speer. Mijn gezondheid liet me weleens in de steek maar ik bleef werken aan dat toekomstplaatje. Want ik zou moeder worden en dan pas zou ik minder gaan werken, dat is zoals het hoort, vond ik. Ik kreeg een relatie en ik dacht, met hem ga ik dit toekomstplaatje verwezenlijken. We gaan ervoor ondanks dat het een lange afstandsrelatie is. We werken ervoor en we zullen op een dag bij elkaar zijn en dat gezinnetje stichten. Dat liep toch echt mis en van de ene op de andere dag was ik weer terug single. Het was goed dat dit mijn eigen beslissing was en het was goed dat ik op dat moment opkwam voor mezelf, maar het betekende ook een eerste scheur in mijn toekomstplaatje.

Toen besloot ik een gok te wagen en een nieuwe baan aan te nemen. Een prachtbaan maar helaas wel één zonder zekerheid en zo kwam ik na vier maanden ineens in een voor mij onbekende werk rollercoaster terecht. Solliciteren, afgewezen worden, financiële onzekerheid. Ik kreeg een nieuwe baan maar mijn gezondheid liet me weten dat ik te ver ging. Het was tijd om een stapje terug te doen. Een hele moeilijke beslissing maar gelukkig kwam er spontaan een nieuwe baan op mijn pad waarin parttime werken een optie werd. En nu, nu doe ik sinds juni datzelfde werk bij een andere werkgever waar ik meer uitdaging en verantwoordelijkheid heb gekregen. Helemaal top dus, ik ben al ruim een jaar terug ‘steady’ en heb het naar mijn zin op m’n werk waar ik vier dagen per week werk.

Toekomstplaatje

En dan, dan komt dat moment terug dat je denkt; maar dit is nog steeds niet volgens mijn planning. Mijn droom om jong mama te worden, en toch zeker voor mijn dertigste verjaardag, is dit jaar officieel in duigen gevallen. Er is geen man aan mijn zijde en keer op keer blijkt de liefde nog niet te klaar te zijn voor mij. Ik klik heel leuk met veel mensen maar op de één of andere manier ontmoet ik niemand die met mij aan hetzelfde toekomstplaatje wil werken. Lang leve de vrijheid en het vrijgezellen leven, lijkt het motto onder de vrijgezelle mannen. En dat betekent ook dat ik mijn droom on hold moet zetten.

De afgelopen periode heb ik iets voor mezelf besloten. Iets wat ik eigenlijk al wist, maar nu heb ik echt een deadline vastgesteld. Een deadline die ik hier niet ga delen, maar die ik wel rotsvast in mijn hoofd heb. Als er op het moment van passeren van die deadline nog geen man in mijn leven is, die serieus met me is en zijn leven met mij wil delen (en andersom ook uiteraard ;)) dan ga ik zelf aan die toekomstdroom werken. Die deadline, die gaat ervoor zorgen dat die droom ooit werkelijkheid wordt.

Ooit op een dag word ik namelijk mama en daar heb ik niet perse een papa voor nodig. En dat weten en dat besloten hebben, doet me goed!