Niet schrikken van de titel pap en mam, het was niet voor miJ! Ik maak er dan wel een sport van om in ieder land het ziekenhuis in te duiken, Oeganda sla ik liever over!
Vanmorgen ben ik samen met Els, Petra (andere Nederlandse vrijwilliger), een Oegandese Auntie (wij zijn allemaal aunties) en 5 kids richting ziekenhuis gegaan. 4 babytjes en 1 peuter die allemaal kwamen voor inentingen.
Mam, weet je nog hoe wit ik zag toen de dierenarts een chip bij James plaatste..? Nu hield ik dus een baby vast in plaats van een kat…brrrrr. En nog een sterkte baby ook. Agnes 2 was aan mij toevertrouwd, een schatje om te zien en heel lief en stil van zichzelf, behalve met de prikjes natuurlijk. Ze is vandaag een week oud, schattig hoor.Haar moeder kreeg complicaties tijdens de bevalling (ik geloof dat de moederkoek niet los liet) en is overleden tussenin op de motor onderweg naar het ziekenhuis.
Anna, een peutertje van ongeveer 2 jaar, moest ook en dat was wel heel sneu want die prikken zijn heel gemeen en krijg je eigenlijk zo vroeg mogelijk. Helaas heeft Anna een nare voorgeschiedenis, haar moeder was geestelijk niet in orde en heeft haar meerdere malen op de ‘highway’ neergezet tot de politie heeft ingegrepen en haar bij Amecet heeft gebracht. Daardoor wisten ze niks van haar, geen naam, geen leeftijd en dus ook niet of ze inentingen heeft gehad.
Jose, een andere Nederlandse vrijwilligster hier, is druk bezig met de adoptieprocedure om Anna haar kindje te mogen noemen. Dat is niet niks want ze moet hier wel minimaal 3 jaar blijven wonen om het gedaan te krijgen. Dit sla ik dus even over, hoe lief de kids ook zijn!
Ik heb wel even geinformeerd wat het verhaal van Cathy is. Zij is hier geplaatst omdat haar moeder ernstig ziek was maar helaas is zij vorige week overleden. Het is echter wel de bedoeling dat familie haar komt ophalen, gelukkig maar. Het is zo’n schatje. Vanmiddag kreeg ik op m’n kop van een Oegandese auntie omdat ik haar teveel aandacht geef en ze daar aan gewend raakt…volgens mij is ze daar nog te jong voor en is er niet zoiets als te veel aandacht maar afijn..
Lekker laten gaan en ik doe gewoon wat ik denk dat het beste is. Het ziekenhuis was overigens wel echt een hele belevenis! Gelukkig kregen we een soort van voorrang omdat we van Amecet waren want er hangt geen automaat met nummertjes..
Foto’s volgen weer, zelfs met de uitleg van Kevin vind ik het ontzettend ingewikkeld haha!
PS: heel veel kindjes dragen vandaag nieuwe kleertjes die ik heb meegenomen! Cathy draagt met trots een rompertje van Janita, Mary draagt een rompertje van Marga (LRED), het shirtje met ‘little prince charming’ is aangedaan bij Agnes 1 (vreeeeemd, dat is een prinses!) en mijn favorietje bloemetjesjurkje is Grace haar outfit van vandaag.
Michael, een spastisch jongetje waar ik me vandaag mee heb bezig gehouden heb ik een stoere blauwe broek aangetrokken. Spastisch of niet, dan mag je er nog wel fashionable bij liggen! Hij moest er zelf heel hard om lachen haha 🙂
Ja, weet ik zeker nog, de chip bij James. Dan had je het vandaag ook taai, zielig hoor zijn nog zo klein. Uitleggen is voor je gezondheid komt ook niet echt over he {lukte bij James ook al niet haha} Maarre vervelen doe je je vast niet! En baby meenemen naar huis gaat ook niet, drie jaar is wel erg lang, pff. Dat trekken we niet hoor!